Emile Fallaux en de wereld

donderdag 21 juni 2007

Jasses, wat voor soort intelligentsia heeft dit land toch? Zit Herkauwer na gedane arbeid in bad. Hij begint vrolijk aan de eerste pagina van ons grootste progressieve week- en opinieblad (VN 23 juni 2007). Hij de leest de eerste regels van het editoriale van hoofdredacteur Emile Fallaux. Emile begint zo:

‘De oorlog bepaalt het wrede lot van de nabestaanden van soldaten, ouders, geliefden en kinderen, van de gewonden en de getraumatiseerden.’

Gegg. Wat een zin. Het is zo’n dressoirzin uit de tijd van de heren Bieder en Meier. Heel erg waar. Je schrikt er helaas niet echt van op.

Emile raakt nu echter pas op dreef:

‘De oorlog sleurt hen de tragedie in. Bush, Blair, Berlusconi en Balkenende zijn daarentegen geen tragische figuren; de vier B’s van de willige coalitie passen in een andere theaterrol, de farce [...]. Deze mannen zouden van Shakespeare geen hoofdrol hebben gekregen in de Romeinse tragedies. Toneelgroep Amsterdam voert die tragedies nu op [...].’

Dit is geen politieke analyse. Dit is gewoon holle retoriek uit de tijd van toneelgroep Proloog waarbij elke vermeende tegenstander op het toneel neergezet werd als een oerdomme kapitalist met een verse bolknak in de snuit.

Nu wil Herkauwer best een eind met Emile meegaan. Bush lijkt hem inderdaad niet iemand die ooit verder gekomen is dan Genesis 6. Erg genoeg, want daardoor moet hij uiteindelijk na enige uitleg hebben begrepen dat Irak op de plaats van Babel ligt. Balkenende? Inderdaad, deze brave heeft nog nooit in eigen bewoordingen een zin of waarheid geformuleerd. Balkenende lijkt me iemand die bloosde van weelde toen hij tijdens zijn basisonderwijs het verhaal van kabouter Piggelmee geheel uit het hoofd kon opzeggen (dat verklaart natuurlijk ook dat kapsel van hem: hij oefende met die Keulse pot waarin Piggelmee woonde).

Maar waarom van iedereen een derderangs komediant gemaakt? In Berlusconi, mogelijk gewetenloos, mogelijk iemand met een machtscomplex, zit tenminste een Catilina. En Blair? Wat men van hem moge denken, dit is iemand die speeches kan houden als Marcus Antonius, en die ideeën kan ontwikkelen over een Pax Romana of zoiets. Hij heeft meer het formaat van Octavianus-Augustus.

Maar van Emile moeten ze beslist allemaal Snip & Snap, Geer & Goor zijn. Met dat soort knappe analyses is niemand gebaat.

Hij ziet er trouwens niet erg nadenkerig uit, Emile. Als Herkauwer op dezelfde manier te werk zou gaan als Emile, dan zou hij zeggen:

dat blauwe jasje, dat lichtblauw overhemd, dat witte shirt daaronder, die blauwe oogjes, dat blondgrijze haar - dat doet me denken aan dat knulletje van de firma Zeeman, in wit en blauw, met met zijn matrozenpetje; dat zo olijk de wereld inkijkt vanachter het stuur van zijn scheepje. Echt rechts-vaderlands. Je verwacht dat hij straks gaat zingen over de zilvervloot, Piet Hein, en jongens die als katten in het want klimmen.

Maar als dat jongetje nu eens niet Michiel heet maar Emiel? Dan heeft hij misschien een vergelijkbaar simplistische visie op de geschiedenis. Dan duikt straks meisje loos Agnes Kant op uit het vooronder, en zingen zij samen over het snijden van suikerriet op Fidels Cuba, het onder Johnny Depps leiding schatten veroveren op de Amerikanen, en de komende financiële sanering van Zimbabwe door Wouter Bos.

Flauw hè?

Maar ja - als je zelf in je hoofdredacteurlijke analyse van de wereldgeschiedenis alle spelers verlaagt tot dombo’s in een farce, een vaudeville - omdat ze jou niet aanstaan, dan...

Als je iets zinnigs over de wereld wilt zeggen, Emile, dan moet je het toch echt beter aanpakken. Maak het je niet zo gemakkelijk.


PS. Je hebt toch niet onverhoopt de Emile van Rousseau nog steeds onder het hoofdkussen liggen hè? Dat werk heeft een hoop kwaad aangericht.