Young (1741)

vrijdag 22 juni 2007

Herkauwer was gistermorgen nogal slaperig en werd dat nog meer toen hij De Ouderdom (1792) van Feith moest lezen, daartoe door omstandigheden gedwongen. Van de een kwam de ander.

De ander was in dit geval Edward Young. Die schrijver heeft toch behoorlijk wat talent in huis, en het is begrijpelijk dat men in de achttiende eeuw nogal hoteldebotel raakte van zijn Night Thoughts (1741). Vandaag een fragment daaruit (zang V). Hoort u ook es iets wijs in deze blog.

Life glides away, Lorenzo, like a brook;
For ever changing, unperceived the change.
In the same brook none ever bathed him twice:
To the same life none ever twice awoke.
We call then brook the same; the same we think
Our life, though still more rapid in its flow;
Nor mark the much irrevocably lapsed,
And mingled with the sea. Or shall we say,
(Retaining still the brook to bear us on,)
That life is like a vessel on the stream?
In life embark’d, we smoothly down the tide
Of time descend, but not on time intent;
Amused, unconscious of the gliding wave;
Till on a sudden we perceive a shock;
We start, awake, look out; what see we there?
Our brittle bark is burst on Charon’s shore.

Maakt u zich echter vooreerst geen zorgen of u ook met eurootjes bij Charon terecht kunt.

Toch, dat beeld bij Young van de levensstroom, bracht Herkauwer die minstens even mooie regels bij Luiken in gedachten:

Droom is ’t leven, anders niet;
’t Glijt voorby gelijk een vliet,
Die langs steyle boorden schiet,
Zonder ooyt te keeren.

Genoeg ernst. Oók mooi: dat latijnse opschrift in Hippo, waarvan Herkauwer zich alleen de Nederlandse vertaling herinnert:

Zingen, dansen,
lachen, spelen,
dat is
leven.

En als dat niet genoeg is, kunt u deze zomer het Pervigilium Veneris lezen, of een vertaling daarvan. U kunt dat ook ’s nachts voordragen op het strand, bij een vuurtje. Waar dat mag.