Fillis aan een rijmer (1798)

dinsdag 28 augustus 2007


Moet een meisje speels zijn of een savante? Met de strekking van het volgende gedicht kan men het eens of oneens zijn. Het heeft in ieder geval een soort aangename, luchtige toon. Misschien is de toonzetting moedwillig ‘naief’. Dat is een aparte stijl.

Oordeelt u zelf maar. Het gedicht verscheen in de Almanak voor vrouwen door vrouwen, van 1798.


Fillis aan een Rijmer

Gij wilt het maagdlijk schoon bezingen
ô Rijmer! maar gij kent het niet -
Gij vormt slechts droge schilderingen,
Die elk maar in verbeelding ziet.
Maar, was uw schets natuur en leven,
Regeerde waarheid in uw dicht,
Maal dan geen meisje zo verheven,
Dat haar geleerdheid zuilen sticht;
Plaats haar niet eeuwig bij de boeken,
Om droge letterzifterij;
Doet haar niet naar de aloudheid zoeken;
Drijf haar de starren niet opzij;
Laat haar geen stroeve wijsgeer lezen;
Geen meetkunst, die het brein verzuft;
Onnuttig zou het meisje wezen,
Dat dus in ’t boekvertrek vermuft.
Neen, huisselijke kundigheden,
En aangename wetenschap,
En zang, en spel, en lieve zeden,
Verheffen haar ten hoogsten trap.
Voorwaar uw Meisje is mistekend,
Daar gij haar naar uw beeldnis meet,
Die eeuwig zuft, en meet en rekent,
Terwijl de mot uw kleedren vreet.