maandag 3 december 2007
Nee, Sofie Cerutti is/wordt geen 160, maar bezondigt zich blijkbaar aan allerlei creatiefs. Zo hoort het ook bij dixhuitiemisten en dixhuitimistes. Die moeten naast hun onderzoek iets levends doen. Dat is goed voor de vakbeoefening.
Sofie publiceerde over allerlei achttiende-eeuwse boekhandelaars (zoals Esgers, Hespe) en is bezig met een proefschrift over persvrijheid in Nederland 1780-1840.
Herkauwer zag echter in de krant dat ze nu befaamd is als uitvindster of exploratrice van een nieuw soort haiku, de ‘160’. Er verscheen recent van haar hand een bundel met ‘160’-s.
Wat is een 160? Internet meldt dat dat een nieuwe dichtvorm is, gebaseerd op de maximale vorm van een sms’je. Een gedicht bestaat uit precies 160 tekens inclusief spaties. Dat dwingt tot compactheid en virtusositeit. Haar bundel 160 tekens ‘gaat over liefde, eenzaamheid en mobiele telefonie en de onmacht elkaar werkelijk te bereiken’.
Ik neem één gedicht over. Dat zal wel mogen.
Als lust last
wordt, verwijder
me dan uit je
telefoonboek en je
inbox, uit je
gekozen nummers,
beantwoorde en
gemiste oproepen,
gemiste kansen,
uit je geheugen.
Vergist Herkauwer zich wanneer hij bij deze dichtvorm denkt toch een verband te zien met dat onderzoek naar pers en communicatie?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten